Engin Aksöz, “Biz voleybol ülkesiyiz, biz Türkiye’yiz…”
Sakatlıklarla, formsuzluklar mazeret değil;
Henüz hazır olamadıkları da;
Filenin Sultanları geçen yıl voleybol adına ortaya konulan ne kadar kupa varsa silip süpürmüştü;
VNL ile başlayıp, Dünya Kupası ile devam ettiler;
Son tahlilde Avrupa Kadınlar Voleybol Şampiyonu oldular.
Şimdi;
VNL‘nin Antalya’da başlayan 2023-2024 sezonu ilk etabında Japonya‘ya yenilip, Hollanda‘yı da ıkına sıkına geçince herkes ‘voleybol otoritesi‘ kesiliverdi!
Hazır değillermiş;
İyi çalışmamışlarmış;
Daniele Santarelli yoksa şişirilmiş bir balon muymuş!
Kusura bakmasınlar biraz kırmızı noktalı olacak ama bu kızların bir yerleri kalkmış mıymış!
Ne alaka, kel alaka da!
İki maçtır türbülansa girmelerinin bir çok nedeni var;
Birincisi takımda sakat çok;
İkincisi geçen sezon kupaların alayını havaya kaldırınca sporseverin beklentisi en tepeye ivmelendi;
Hep yenelim;
Hiç set vermeyelim;
Salt kazanma üzerine kurgulanmış bir dünya da yok, spor da;
Arada bir takılacaksın ki; bir virgül koyarak öz eleştirini yapabilesin.
İki maçın değerlendirmesine geçmeden önce; hatırlatmalar yapmak istiyorum;
‘Duvar’ lakaplı blokörümüz Zehra Güneş henüz tam düzelemedi;
Melissa Vargas‘ın omuz ağrıları devam ediyor;
Tek ayak üstü hücumların kraliçesi Eda Erdem Dündar‘da ayni şekilde sakatlıklarla boğuşmakta;
Yetmezmiş gibi Japonya maçının sonlarına doğru bu kervana maçın en iyilerinden Hande Baladın‘da eklendi; (Hollanda sınavını diğer sakatlarla birlikte kenardan izlemek zorunda kaldı).
Başka bir yerde bir kişi eksik olsa bütün düzeni bozulur;
Türkiye onca eksiğiyle iki maçını da yine iyi tamamladı.
Bir de şunu unutulmayalım;
Bu kadar büyür, sürekli kazanır ve şampiyonluklara abone olursanız okların üzerinize çevrilmesi kaçınılmazdır.
Hedeflerine koyar, sizi yenebilmek için canla başla oynarlar.
Japonya böyle bir kimya ile Türkiye‘ye bilenerek parkeye çıkmıştı.
‘Dünyanın en iyi savunma takımlarından birisi’ olarak bu departmanda bütün hünerlerini sergilerken, geliştirdikleri hücum opsiyonlarıyla da Sultanları yenerek 22 maçlık fiyakasına son verdiler.
Voleybolda kazanmak için blok savunması kadar dublaj savunması da çok önemli.
Japonya o maçta lastik gibi uzayarak çıkardıkları nice topun sonunda alternatif hücumlardan buldukları skorlarla oyunun momentumunu elinden hiç bırakmamıştı.
Yenilginin kısa özeti budur;
Bir gün sonra da Hollanda Japonya’dan cesaret alarak oynamayı deneyince doğrusu beklemediğimiz bu direnişi kırabilmek için çok terledik.
Sporda bir kerecik de olsa şampiyonları devirmek, tadına doyulmayan güzel bir duygudur.
Artık gözler üzerimizde; onun için Antalya‘da da, diğer gruplarda da büyüğü, küçüğü ile hırs yapıp, saldırarak oynayacaklar;
Tabii an itibariyle eleştirilecek bayağı eksiğimiz var;
Savunmamız hem file üstünde, hem de dublajda vasatın bile altında;
Pasör, smaçör uyumsuzluğu zaman zaman kolay sayılar kaybetmemize neden oluyor;
Organize hücum edemediğimizde Ebrar ve Melissa’nın bireysel performanslarının dışında başka bir seçeneği henüz portföyümüze ekleyemedik.
Zehra‘nın sakatlığında orta hücum istatistiklerimiz diplere kadar indi.
Akıcı oynamayı bir an önce başarmalıyız ki; bundan sonraki gruplarda diklenenlere haddini bildirelim.
Dünyanın en iyi iki köşe hücumcusu açık ara Türkiye’de.
Bu büyük bir avantaj…
Manşetlerden pasörlere iyi top getirirsek; Melissa ile Ebrar üzerinden yapılacak hücumlarımızı dünyada durdurabilecek bir duvarı kuramadılar henüz.
Bu kadar yani…
Kötüyüz ama düzeliriz;
Kimse meraklanmasın;
Sakatlıklar iyileşsin yine eski Türkiye gibi oluruz.
Hedef 2024’de de VNL (Volleyball Nation’s League) ve Paris Olimpiyatları’nda şampiyonluk…
Biz voleybol ülkesiyiz;
Biz Türkiye’yiz…
